Παρουσίαση του νέου βιβλίου του Μιχάλη Μακρόπουλου «Σπουργίτω και Γράχαμ» - Φωτό

Στην εκδήλωση η ιστορικός Ανδρονίκη Χρυσάφη μίλησε για τον συγγραφέα Μιχάλη Μακρόπουλο και τόνισε την μακρά πορεία του στον χώρο του βιβλίου, με διπλή υπόσταση: τόσο ως μεταφραστή πλειάδας διεθνώς καταξιωμένων συγγραφέων, για τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της χώρας, όσο και ως συγγραφέα. Η πανεπιστημιακός και χορογράφος Μάρω Γαλάνη μίλησε για το βιβλίο με ένα βιωματικό, εμπεριστατωμένο και έντονο κείμενο, ενώ και ο ίδιος συγγραφέας αναφέρθηκε στο βιβλίο του και συνομίλησε με το κοινό. Ο Αλέξης Γκλαβάς διάβασε αποσπάσματα από τις δύο νουβέλες, ενώ την έκπληξη αποτέλεσε η παρουσίαση της Σοφίας Άιζενμπαχ, που με τη βιόλα της συνόδευσε μουσικά την εκδήλωση, δίνοντας μια άλλη νότα, αναδεικνύοντας κάποια σημεία από το βιβλίο ή δημιουργώντας μικρές γέφυρες ανάμεσα στους ομιλητές.

Για τον  συγγραφέα: Ο Μιχάλης Μακρόπουλος υπηρετεί τον πεζό λόγο, γράφοντας κυρίως διηγήματα και νουβέλες, αλλά και μυθιστορήματα. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί οκτώ βιβλία του για ενήλικες και δύο ιστορίες για παιδιά. Βιβλία του έχουν κυκλοφορηθεί από τις εκδόσεις «Οδυσσέας», «Βιβλιοπωλείον της Εστίας», «Καστανιώτης», «Φίλιππος Νάκας».

Παράλληλα, είναι ένας από τους πλέον έμπειρους και καταξιωμένους μεταφραστές λογοτεχνίας σε δύο γλώσσες, την αγγλική και την γαλλική. Έχει μεταφράσει βιβλία των Τρούμαν Καπότε, Ρέι Μπράντμπερι, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Μισέλ Φέιμπερ, Γκράχαμ Τζόυς, Ρίτσαρντ Πάουερς, Μάρτιν Έιμις (Martin Amis), Τζον λε Καρέ, Σόλ Μπέλοου, Τζον Μπέργκερ, για τους εκδοτικούς οίκους Καστανιώτης, Μεταίχμιο, Πατάκης, Οξύ, Μίνωας, Οδυσσέας, κ.ά. Πρέπει να αναφερθεί ότι είναι ο μεταφραστής του ενός από τα 2 βιβλία που κυκλοφορούν στη χώρα μας του φετινού νομπελίστα λογοτεχνίας, του κινέζου Μο Γιάν, και μάλιστα του περισσότερου γνωστού παγκοσμίως βιβλίου του, με τίτλο «Οι Μπαλάντες του σκόρδου».

Για το βιβλίο: «Σπουργίτω και Γράχαμ», εκδόσεις «Γιάννης Πικραμένος».

Πρόκειται για δύο νουβέλες, από  τις οποίες η μία διαδραματίζεται σε ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου και η άλλη σε ένα ελληνικό νησί. Στην πρώτη, τη «Σπουργίτω», μια νεαρή ξένη με κομμένη γλώσσα εμφανίζεται ξαφνικά σε ένα χωριό στο Πωγώνι, κάθεται στο κεντρικό καφενείο του χωριού, κάτω από τον πλάτανο, και από εκεί ξεκινά μια ιστορία που συμπαρασέρνει και αποκαλύπτει όλη την ασφυκτική κοινωνία του ορεινού αυτού τόπου. Στη δεύτερη, έχουμε μια ιστορία με πρωταγωνιστή έναν αλκοολικό Εγγλέζο ζωγράφο, τον Γράχαμ, που έχει εγκατασταθεί σε ένα ελληνικό νησί. Τις δύο αυτές νουβέλες, φαινομενικά ανόμοιες μεταξύ τους, συνδέει μια αόρατη αλλά σαφής γραμμή, ένας προβληματισμός για το καλό και το κακό, για τα συναισθήματα των ανθρώπων και τη διαχείρισή τους σε ένα περιβάλλον όχι και τόσο γόνιμο ή οικείο, αλλά σε ένα έδαφος συναισθηματικά μίζερο, στέρφο εξαρχής, ή που έχει αφεθεί να ερημώσει.