Μια διδακτική για όλους ανάπλαση. Και μια άλλη που επείγει

Η κατάληξη της υπόθεσης που προέκυψε μετά την αρνητική γνώμη της Ενδιάμεσης Διαχειριστικής Αρχής Δυτικής Ελλάδας για την δημοπράτηση του έργου της ανάπλασης της περιοχής Βλατερού, Γούβας που με ένα (πρόχειρο τουλάχιστον) έγγραφο, υπογραφόμενο από τον περιφερειάρχη Α. Κατσιφάρα, οδηγούσε πρακτικά σε απώλεια του έργου για την Πάτρα, είναι ανακουφιστική μεν, μια και με ένα πρόστιμο γύρω στις 85.000 ευρώ το σώζουμε, οφείλει να μας διδάξει σημαντικά πράγματα δε.

Σημαντικά για τον Δήμο Πάτρας και τους άλλους δήμους επίσης, αλλά και για κάποιες παθογένειες  της δημόσιας ζωής μας, που οδηγούν τη γνωστή παροιμία: «με τον ήλιο τα  μπάζω  με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;» σε μόνιμη επικαιρότητα.

Ήτοι, πως καταφέρνουμε τόσα χρόνια να μας διατίθενται ευρωπαϊκά κονδύλια και να μην τα απορροφούμε ή, όταν τα απορροφούμε, αυτό να γίνεται με την ψυχή στο στόμα και συχνά, μετά από αναγκαστικές και όχι άριστες επιλογές, ως προς τα έργα που θα γίνουν.

Δίδαγμα πρώτο, για τον Δήμο Πατρέων και τους άλλους δήμους: με δεδομένη την πολυπλοκότητα και τον διάσπαρτο χαρακτήρα της ελληνικής νομοθεσίας για την δημοπράτηση και εκτέλεση έργων από δημόσιους φορείς, είναι επικίνδυνο να βασίζεται κανείς σε «οδηγούς σωστών πρακτικών» συνταγμένους έστω από δημόσιες υπηρεσίες, χωρίς έλεγχο, πάλι και πάλι, και των πρωτογενών νομικών κειμένων. Λάθη του τύπου δημοσίευση σε 3 και όχι σε 2 εφημερίδες, χωρίς καμία απολύτως ουσιαστική επίπτωση στην απαιτούμενη διαφάνεια, μπορούν, αν συμβαδίσουν με κάποιες άλλες παθογένειες της πολιτικής μας ζωής να οδηγήσουν σε απώλεια έργων για τους δήμων και ευρύτερα πόρων για την περιφέρειά μας.

Μιλάμε για παθογένειες, φορέας των οποίων στην προκειμένη περίπτωση αποδείχτηκε ο περιφερειάρχης Α. Κατσιφάρας, τύπου αιφνίδιας επίδειξης απόλυτης και έξω και πέρα από κάθε αναλογικότητα, αυστηρότητας σε μια χώρα όπου συνηθίζεται η επιείκεια, συχνότατα δε, η κακώς εννοούμενη.

Η παραπάνω διαπίστωση, σχετικά με την απόφαση του Περιφερειάρχη κ. Κατσιφάρα, τεκμηριώνεται πλήρως στην απόφαση της Ειδικής Υπηρεσίας  Αρχή Πληρωμής του ΕΣΠΑ, που παρατήρησε ότι η αρνητική γνώμη είναι «δημοσιονομική διόρθωση» 100%, δηλαδή αφαίρεση του έργου στην πράξη, με δεδομένα τα χρονικά περιθώρια επαναδημοπράτησής του,  όταν για πλημμέλειες του επιπέδου αυτής που βάρυνε το Δήμο Πατρέων, με την δημοσίευση σε μια εφημερίδα λιγότερο, μπορούν να αντιμετωπιστούν με μόνο 2% διόρθωση, δηλαδή πρόστιμο.

Ή και με καθόλου, προσθέτουμε εμείς, αν τα δεδομένα που έλαβε υπόψη της η αρχή (τήρηση όλων των άλλων –σημαντικότερων- μέτρων δημοσιότητας και ευρύτατος ανταγωνισμός, όπως διαπιστώθηκε στην πράξη) λαμβάνονταν υπόψη από την Διαχειριστική αρχή και τον κ. Κατσιφάρα και ερμηνεύονταν, όπως είχαν δυνατότητα με καλώς εννοούμενη επιείκεια.

Φαίνεται πως η προσέγγιση της εκλογικής περιόδου για Δήμους και Περιφέρειες δεν λειτουργεί και τόσο θετικά για τα επίπεδα νηφαλιότητας των αρχόντων μας και ξυπνάει παλιές συνήθειες μαχαιρωμάτων συντροφικών και μη.

Ναι, αλλά να μην τα πληρώνει η μεγαλύτερη πόλη της περιφέρειας. Για παράδειγμα ένας τρόπος να δείξει ο κ. Περιφερειάρχης ότι έμπρακτα διορθώνει την δυσανάλογη (κατά την Αρχή Πληρωμής) αυστηρότητά του προς την Πάτρα είναι:

μηδέν «διόρθωση», κανένα κόστος για τον δημότη. Πιστεύω, οι κάτοικοί της θα το εκτιμήσουμε, αν και αυτός εγκαταλείψει την αίσθηση ισχύος του κρατούντος τη ρομφαία και πάρει επίσης τα διδάγματα που πρέπει.

Γιατί πέρα από την ανάπλαση αστικών περιοχών, επείγει και η ανάπλαση της συμπεριφοράς των εκπροσώπων των θεσμών. Ίσως περισσότερο.