Απάντηση στον Κώστα Λογαρά (ΙΙ)

Αγαπητέ Κώστα,

Αφού πρώτα σε ευχαριστήσω για το ύφος και ήθος που διαπερνά το πνεύμα και το γράμμα της δευτερολογίας σου, η οποία περιέχει πλειάδα επιχειρημάτων και όχι προσωπικές επιθέσεις και αιχμές, που φυσικά δεν θα ταίριαζαν σε έναν διανοούμενο του δικού σου επιπέδου, απαντώ σύντομα, σχολιάζοντας ταυτόχρονα κάποια σημεία από όσα έγραψες.

Ισχυρίζεσαι ότι η συλλογιστική σου δεν αφορά σε πρόσωπα, ούτε στις ιδέες τους, αλλά σε πολιτικές τακτικές και σε ατελέσφορους τρόπους πολιτικής πράξης και απραξίας. Τεκμηριώνεις λες το επιχείρημά σου με ένα παράδειγμα και υπαινίσσεσαι ότι χρησιμοποιείς τον «κριτικό λόγο», σε αντίθεση με μένα, ο οποίος, ανεπίτρεπτα για δικηγόρο, είμαι μπερδεμένος στα δίχτυα της ηθικολογίας και του συναισθήματος και καταλήγω σε λάθος συμπεράσματα.

Κριτικός λόγος. Πόσο εντυπωσιακή διατύπωση!!! Πόσες φιλοσοφικές συνδηλώσεις κρύβονται πίσω από δυο λέξεις!!! Υποκλίνομαι στο μεγαλείο του ανδρός.

Τι είναι όμως στ’αλήθεια Κώστα μου ο Κριτικός Λόγος; Λοιδορία και ονειδισμός του συνομιλητή;  Εμπαθής κατάκριση προσώπων που τόλμησαν να μην συμμορφωθούν με την Αυθεντία;

Μήπως είναι οι λογικές ακροβασίες και οι γενικεύσεις; Ο χρωματισμός των όποιων αρνητικών συγκεκριμένων πολιτικών χώρων και η αποσιώπηση των ποιοτικώς και ποσοτικώς εμφανώς περισσότερων αρνητικών των άλλων πολιτικών χώρων που άσκησαν διοίκηση;

Βέβαια η δική μας πολιτικό-ιδεολογική διένεξη (βλ. στείρα αντιπαράθεση) δεν ενδιαφέρει ή, ορθότερα, δεν είναι επωφελής για τον κόσμο. Άσε που σίγουρα θα σε οδηγήσει σε αλόγιστη και αχρείαστη σπατάλη των αποθεμάτων των πνευματικών σου δυνάμεων.

Αυτό που ενδιαφέρει τον κόσμο, εκτός από τα κυκλοφοριακά προβλήματα και την ηχορύπανση, που σωστά εντοπίζεις στο κείμενό σου, είναι η πολιτικό-ιδεολογική κατεύθυνση της νέας δημοτικής αρχής και η στάση που αυτή θα κρατήσει σε μια σειρά από πυρακτωμένα θέματα.

Κυκλοφοριακά προβλήματα και ηχορύπανση!!! Αναφερόμενος, έστω και ενδεικτικά, σε συσσωρευμένα και διογκωμένα προβλήματα της καθημερινότητας, άθελά σου (;) ιεραρχείς.

Ε, λοιπόν, για μένα άλλα έχουν σημασία.

Η στάση που θα τηρήσει η επόμενη δημοτική αρχή απέναντι στην επικείμενη λαίλαπα κατασχέσεων της περιουσίας των δημοτών από τους χρεοκοπημένους τραπεζίτες. Η πρόνοια απέναντι στον άστεγο. Στους κοινωνικούς παρίες. Η εν γένει πολιτική διαχείρισης δημόσιων αγαθών όπως το νερό, η ενέργεια, οι υπηρεσίες προσχολικής αγωγής, οι υπηρεσίες για τους νέους και τα άτομα τρίτης ηλικίας, η πολιτική κοινωνικής ένταξης ατόμων με αναπηρία, οι δράσεις της κοινωνίας των πολιτών, αλλά και η εν γένει οργάνωση των δομών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η συμμετοχή του Δήμου στην πέμπτη Ελληνογερμανική Συνέλευση (DGV V) για τον «Δήμο του Μέλλοντος». Η πολιτική αντίδραση στο επερχόμενο «καθεστώς εξυγίανσης» της με αριθμό 18/2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ Α 228 2012). Η πολιτική αντίδραση στην επικείμενη ιδιωτικοποίηση της υπηρεσίας καθαριότητας, της υπηρεσίας φωτισμού και κάθε άλλης δημοτικής υπηρεσίας, που ενέχει διάσταση ανταποδοτικού χαρακτήρα (Άρθρο 43 του ν. 4257/14-4-2014).

Σου ζητώ συγγνώμη γιατί σαν δικηγόρος δεν μπόρεσα να αποφύγω την αναφορά σε νόμους και διατάξεις που αποκαλύπτουν που οδηγεί το πράγμα η σημερινή τάξη πραγμάτων.

Τέλος, σημαντική είναι η πολιτική συμπεριφορά της νέας δημοτικής αρχής ως προς το ζήτημα όσων συνδημοτών μας αύριο θα έρθουν αντιμέτωποι με τον κόφτη του εργολάβου της Ζωής.

Της Ζωής είπα παραπάνω; Συγχώρεσέ με Κώστα μου για τη βιασύνη, που με εξομοιώνει με αντίδικο δικηγόρο. Της ΔΕΗ ήθελα να πω. Ενίοτε βέβαια από σαρδάμ είναι που μαθαίνει κανείς την αλήθεια.

Αλλά να που συμφωνούμε και σε κάτι. Κι εγώ δεν αναγνωρίζω άλλο κριτήριο για τους ανθρώπους παρά την ποιότητα της σκέψης τους, την κοσμοαντίληψή τους και τον τρόπο που ερμηνεύουν τη ζωή και τα πράγματα. Και για μένα δεν υπάρχουν παρά έντιμοι και ανέντιμοι.

Όχι άλλα παχιά λόγια όμως. Πως αλήθεια μετριέται η ανεντιμότητα; Μήπως οι ιεραρχήσεις παίζουν κάποιον ρόλο; Σε ρωτάω γιατί εσύ, ως οπαδός του ανθρωπισμού, γνωρίζεις σίγουρα καλύτερα από μένα.

Αγαπητέ μου Κώστα,

Ανήκεις στον κόσμο της «διανόησης της καταγραφής». Εκφράζεις, ex cathedra πάντα, έναν δήθεν ουδέτερο λόγο και αυτός ο ρόλος δεν αρμόζει σε διανοητές κάποιου επιπέδου, όπως εσύ θες να παρουσιάζεσαι.

Μπορεί ο ρόλος αυτός να επαρκούσε παλαιότερα, να έφερνε δόξες και τιμές, βραβεία και κοινωνική αναγνώριση, ωστόσο, τούτες τις μέρες που, καθώς λέει και ο ποιητής, ο άνεμος μας κυνηγάει, δεν αρκεί η καταγραφή.

Οφείλεις -οφείλουμε όλοι- να πάρουμε θέση. Αλλιώς ο «κριτικός λόγος» καταντά μια φενάκη. Εξαπατά τον αναγνώστη. Διολισθαίνει και υποβιβάζεται σε «ψευδο-κριτικό λόγο» και γκρεμοτσακίζεται στα βράχια του «υπο-κριτικού λόγου».

Αποστασιοποιείσαι τάχα από πολιτικές σκοπιμότητες. Κατέχεις κι εσύ μια βεβαιότητα. Απόλυτη μάλιστα. Αυτή της «ανεμπόδιστης οπτικής» σου, ενώ εμείς οι υπόλοιποι έχουμε δεσμεύσεις και περιορισμένο λόγο.

Αποφεύγεις να πάρεις θέση. Κλείνεις το δεξί σου μάτι σε συγκεκριμένο υποψήφιο.

Κοντολογίς, είναι εμφανές φίλε Κώστα.

Εσύ συχνάζεις στο Μικρό Καφέ κι εγώ στη Μυροβόλο.

Πάτρα 22-5-2014

Θάνος Αμπατζής