Ο... μισός Πατρινός Σαμαράς και ο "μύλος" των αναμνήσεων

Ναι, οι γυναίκες μισούν το Μουντιάλ. Γενικώς μισούν την μπάλα και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να στο δείξουν.

Για τους άνδρες, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κάθε Μουντιάλ δεν είναι παρά μια επιστροφή στην παιδική ηλικία, αν τελικά την αποχωριστήκαμε ποτέ… Μια καταβύθιση σε γλυκές αναμνήσεις, σε αρώματα της γειτονιάς, σε πιρουέτες στο γηπεδάκι της γωνίας, εκεί που ματώναμε τα γυμνά γόνατα μας προσπαθώντας να μιμηθούμε τα κόλπα των ηρώων μας.

Στην Αρόη, στην Αγυιά, σε κάθε γωνιά αυτής της πόλης, στους καιρούς της μεγάλης αθωότητας μας, πάντα υπήρχε ένας «άσος» που προέλαυνε προς την αντίπαλη εστία – δηλαδή στις δυο κοτρώνες που οριοθετούσαν το αυτοσχέδιο τέρμα- υποδυόμενος τον παίκτη αλλά και τον σπίκερ μαζί. Έτρεχε με την μπάλα και ταυτόχρονα «μετέδιδε»: «Ταρντέλι, Αντονιόνι, Γκρατσιάνι, περνάει τον Στίλικε, πάσα στον Πάολο Ρόσι και γκοοοοοολ!».

Το είπε ωραία το βράδυ της Πέμπτης ο Αντώνης Καρπετόπουλος. Για τους άνδρες κάθε Μουντιάλ μοιάζει με τα γενέθλια τους. Μεγαλώνουν ανάλογα με τα Μουντιάλ που έχουν ζήσει. Κάθε Μουντιάλ συνδέεται και συνδυάζεται με μια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής τους. Με τον πρώτο τους έρωτα, με τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, με τον γάμο τους, με το πρώτο τους παιδί, με τις παρέες στην πλατεία που αργότερα φυλλορρόησαν, με διακοπές ή με μέρη κοντά στους παππούδες.

Το είπε, όμως, ωραία και ο Γιώργος Σαμαράς που για δεύτερη φορά στη ζωή του εκπληρώνει το αθώο και ανομολόγητο παιδικό όνειρο κάθε Έλληνα. Να παίξει στο Μουντιάλ… Ο Σαμαράς της Σέλτικ και της Εθνικής, η αγαπημένη persona κάθε κοριτσιού, ακόμα και εκείνου που δεν έχει ιδέα τι σχήμα έχει η μπάλα. Ο Σαμαράς που μάθαμε ότι είναι μισός Πατρινός καθώς η μητέρα του κατάγεται από την Πάτρα και εδώ έχει τις εντονότερες μνήμες από τα Μουντιάλ της παιδικής του ηλικίας. Το αποκάλυψε στον Αντώνη Σροίτερ, όταν ρωτήθηκε ποιο είναι το πρώτο Μουντιάλ που θυμάται.

Και το πρώτο Μουντιάλ του συνδυάστηκε όχι με πρόσωπα, με φάσεις ή με γκολ. Αλλά με τόπους, με οικογενειακές συγκεντρώσεις, με την Πάτρα και την μητέρα του.

Αυτό ακριβώς εννοούσε ο Καρπετόπουλος. Κάθε Μουντιάλ γεννά μνήμες, γεννά αναμνήσεις, είναι το γενέθλιο πάρτι κάθε αρσενικού που προσπαθεί ν’ αποστηθίσει το μικρό όνομα του τερματοφύλακα της εθνικής Γερμανίας ή το επιθετικό δίδυμο των Ολλανδών.

Είναι το σημείο αιχμής και το «όριο» κάθε μελλοντικής αφήγησης.

Σε λίγα 24ωρα ξεκινά η μεγάλη γιορτή. Όσοι πιστοί, ξέρετε… Όσοι κρατάτε αποστάσεις, σεβαστείτε την στιγμή. Το Μουντιάλ είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από τους παίκτες 32 ομάδων που κυνηγούν ένα τόπι. Είναι ένας μύλος που αλέθει αναμνήσεις. Αν το καταλάβατε…