Μπάμπης Γκολές: Flashback στην εποχή που έβαζε «φωτιά» στη νυχτερινή διασκέδαση της Πάτρας – Όταν απογείωνε το κέφι στο υπόγειο Χάραμα

O σπουδαίος ρεμπέτης, ο «αγαθός γίγαντας»

Ήταν ένας από τους σπουδαιότερους ρεμπέτες, ένας αυθεντικός μουσικός, που ξεσήκωνε το κοινό όταν έπαιξε τη «Γυφτοπούλα» το «Μου΄φαγες όλα τα δαχτυλίδια», τον «Καΐξή» και άλλα «διαμάντια». Τραγούδια που στην πορεία τραγουδούσε όλη η Ελλάδα μέσα από τις φωνές και άλλων καλλιτεχνών. Γεννημένος στην Πάτρα, στα Ταμπάχανα, στις 3 Ιανουαρίου του 1947 ο Μπάμπης Γκολές άφησε το στίγμα του, ένα μεγάλο κενό με τον θάνατό του στις 11 Ιανουαρίου του 2015, αλλά και μια σπουδαία παρακαταθήκη.

Ο φανατικός οπαδός της Παναχαϊκής, ο αγαθός γίγαντας όπως τον χαρακτηρίζουν δεν τραγουδά πια εδώ. Το thebest.gr με τη βοήθεια του Στέφανου Οικονόμου, με τον οποίο συνεργάστηκαν στο υπόγειο Χάραμα της Οβρυάς το 1982, σκιαγραφεί τον άνθρωπο και καλλιτέχνη Μπάμπη Γκολέ κάνοντας μια διαδρομή που ξεκινά από τη δεκαετία του ΄80, τότε που ο Γκολές έβαζε φωτιά στις νύχτες, μαζί με τα μετέπειτα «Παιδιά από την Πάτρα».

Ο Μπάμπης Γκολές ξεκίνησε την ενασχόλησή του από πολύ μικρή ηλικία. Ήταν αυτοδίδακτος. Στα οχτώ του μαθαίνει ούτι και κιθάρα και στα 12 μπουζούκι. Έφερε στην επιφάνεια σπουδαία τραγούδια που στη συνέχεια έγιναν γνωστά στο πανελλήνιο μέσα και από άλλους καλλιτέχνες. Θεωρείται ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του παλιού κλασικού ρεμπέτικου και του μεταγενέστερου λαϊκού τραγουδιού, ενώ συνολικά ηχογράφησε περίπου 300 παλιά και νέα τραγούδια. Τα καλοκαίρια και τους χειμώνες του 1982 και 1983 τραγουδούσαν στο υπόγειο Χάραμα των αδελφών Οικονόμου στην Οβρυά, μαζί με τα «Παιδιά από την Πάτρα». Την πρώτη του εμφάνιση ωστόσο την έκανε το 1964 σε ένα καφενείο στην περιοχή Ταραμπούρα.

«Ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης και του αξίζει να τιμηθεί ανάλογα και το όνομά του να δοθεί σε ένα δρόμο, σε μια πλατεία, στα Ταμπάχανα ίσως, όπου μεγάλωσε και ανδρώθηκε» λέει από την αρχή της κουβέντας μας ο Στέφανος Οικονόμου.

Ο ίδιος τον πρωτάκουσε το 1975 όταν ο Γκολές τραγουδούσε στη μπουάτ «Κατώι» στην Γεροκωστοπούλου, κοντά στην Υψηλάντου. Είναι η εποχή που το πολιτικό τραγούδι καλά κρατεί. Τραγουδούσε αντάρτικα, Θεοδωράκη και φυσικά ρεμπέτικα. Μαζί του ο Βαγγέλης Δεληκούρας από τα μετέπειτα «Παιδιά από την Πάτρα» , τον Γιώργο Αρμένη και τον πιανίστα Γιώργο Καλκάνη. «Εντυπωσιάστηκα με τον τρόπο του και την αυθεντικότητά του. Ένα χρόνο μετά τον συναντάω στην Ανδρομέδα, σ΄ένα υπόγειο στα Ψηλά Αλώνια. Το 1978 όταν έκανα το πρώτο μου μαγαζί στα Βραχνέικα, που δεν είχε σχέση με live μουσική, συναντούσα τον Μπάμπη στη Ριβιέρα, που ήταν ακόμα ταβέρνα και πήγαινα και τον άκουγα , καθώς τον χειμώνα έπαιζε εκεί κάποιες μέρες, μαζί με τον κιθαρίστα τον Χρήστο Παληό. Εκεί εντυπωσιάστηκα ακόμα περισσότερο γιατί ήταν μυσταγωγικό όλο το σκηνικό. Το επόμενο καλοκαίρι έπαιζε στην ταβέρνα του Θανασούλα, ανάμεσα στην Παριζιάνα και το Lido. Πολλές φορές πήγαινα από τα Βραχνέίκα στο Τσαούση, με τη βάρκα».

Όταν ο Στέφανος Οικονόμου μπήκε στο χώρο της διασκέδασης με ζωντανή μουσική, με την «Άνθεια» αρχικά και στη συνέχεια με το υπόγειο Χάραμα που δημιούργησε στην Οβρυά, με τον μακαρίτη πια αδελφό του Αλέκο, πρότεινε στον Γκολέ συνεργασία. Εκείνη την εποχή στο Χάραμα τραγουδούσαν κάποιοι φοιτητές, που θα έκαναν τη δική τους μεγάλη επιτυχία στην πορεία ως «Παιδιά από την Πάτρα». Ωστόσο αρχικά ο Γκολές ήταν διστακτικός και ο Στέφανος Οικονόμου θυμάται ότι κάθε μεσημέρι πηγαίνανε στο ουζερί του Λαγκαδινού στην Ερμού , στο Μαρκάτο και προσπαθούσε να τον πείσει. Πέτυχε τελικά μια συνεργασία μαζί του τον χειμώνα του 1982.

«Αρχικά δεν δεχόταν γιατί τα Παιδιά από την Πάτρα έπαιζαν λαϊκά τραγούδια. Εκείνη την εποχή τα τραγούδια του Περπινιάδη του Ζαγοραίου, του Κυνούση, του Αγγελόπουλου για τον Γκολέ και άλλους ρεμπέτες ήταν σχεδόν κατάπτυστα».

Το σχήμα είχε ως εξής: Βαγγέλης Δεληκούρας, Παναγιώτης Μανωλάκος, Αργύρης Παπαγεωργίου, Ρούλα Μπεκάκου. «Εκείνη την εποχή απουσίαζαν ο Λάμπρος Καρελάς, γιατί ήταν στην Οπισθοδρομική Κομπανία και ο Χρήστος Παπαδόπουλος. Εκεί, στο υπόγειο Χάραμα εκτυλίσσονταν μαγικές βραδιές. Το κοινό ήταν ανάμεικτο και δύσκολα θα μπορούσες να συναντήσεις αλλού. Έβλεπες το Πρύτανη του Πανεπιστημίου, επιστήμονες, γιατρούς, δικηγόρους, αλλά και λαϊκούς ανθρώπους από συνοικίες της Πάτρας μέχρι και άρτι αποφυλακισθέντες. Όλοι αυτοί αγαπούσαν τον Μπάμπη κι εκείνος τους διασκέδαζε με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Είχε έναν ανάλαφρο τρόπο παιξίματος χωρίς τα σημερινά beat και διέγειρε τον κόσμο μουσικά, σε πολύ μεγάλο βαθμό. Εκεί είδα να χορεύουν το καλύτερο ζεϊμπέκικο».

Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του Γκολέ, οι βραδιές έχουν μείνει αξέχαστες σε πολλούς παλιούς Πατρινούς. « Ο Γκολές ήταν μια κιβωτός τέχνης, μια κιβωτός του ρεμπέτικου τραγουδιού. Το ρεπερτόριο που είχε, νομίζω ότι δεν το διέθετε κανένας άλλος ρεμπέτης από τους μεταγενέστερους. Ήταν από μόνος του μια σχολή. Είχε τον δικό του χαρακτήρα. Μετά από τον Μπάμπη υπήρξαν πολλοί κι αξιόλογοι καλλιτέχνες, αλλά θεωρώ ότι ήταν ο πρώτος διδάξας».

φωτό του Νίκου Φορλίδα (από facebook)

Η συνεργασία με τους αδελφούς Οικονόμου διήρκησε μέχρι το καλοκαίρι του 1983. Στη συνέχεια συνεργάστηκαν περιοδικά, καθώς πια είχε εγκατασταθεί και έκανε καριέρα στην Αθήνα, ενώ η τελευταία απόπειρα για να εμφανιστεί ο Γκολές στο Καλοκαιρινό Χάραμα πριν από τρία καλοκαίρια δεν ευοδώθηκε τελικά «κι έμεινα με το παράπονο».Τα καλοκαίρια το γλέντι μεταφερόταν από το υπόγειο Χάραμα στην αυλή που υπήρχε δίπλα. «Το καλοκαίρι του 1982 επανέκαμψαν και ο Λάμπρος Καρελάς και ο Χρήστος Παπαδόπουλος και συνυπήρξς ένα μεγάλο σχήμα. ‘Ήταν ο Γκολές, ο Βαγγέλης Δεληκούρας, ο Αργύρης Παπαγεωργίου, ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο Παναγιώτης Μανωλάκος, ο Λάμπρος Καρελάς, ο Ανδρέας Ανδρικόπουλος, ο μετέπεια Οπισθοδρομικός Θοδωρής Παπαδόπουλος, ο Κώστας Τσιατάς , η Χαρούλα Καλλιότσου, που δε ζει πια και η Μαρία Φαρίδη. Εκεί πρωτοακούστηκαν το «Μαρόκο», ο «Καιξής», η «Γυφτοπούλα».Ο πρώτος δίσκος του Μπάμπη Γκολέ και το ραντεβού στην ColumbiaΗ πρώτη δισκογραφική δουλειά του Μπάμπη Γκολέ κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1982 από τη θρυλική Columbia , κάνοντας μια «Τσάρκα στα παλιά», όπως ήταν ο τίτλος της.Ο Μπάμπης Γκολές και ο Στέφανος Οικονόμου είχαν πάει μαζί στην Αθήνα, στα γραφεία της δισκογραφικής, επιδιώκοντας ένα συμβόλαιο κι ένα δίσκο.«Είχαμε κλείσει ραντεβού με τον γενικό διευθυντή της Columbia, τον Πετσίλα. Για να δεις τον Πετσίλα. Περιμέναμε καρτερικά με μια κασετούλα στο χέρι για ν΄ακούσει τι σημαίνει Μπάμπης Γκολές. Μετά υπέγραψε συμβόλαιο. Για να κάνεις τότε δίσκο στην Columbia έπρεπε να είσαι πολύ μεγάλος. Εκείνος ο δίσκος είχε τη «Γυφτοπούλα», τον «Καΐξή», το «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει», τον «Μάγκα» κ.α. Η δισκογραφική δουλειά γνώρισε μεγάλη επιτυχία κι από τότε η φήμη του άρχισε να εκτοξεύεται. Γεγονός είναι ότι ο Μπάμπης στα μαγαζιά, λάνσαρε τραγούδια ,με τον δικό του τρόπο, τα οποία μετά έγιναν μεγάλες επιτυχίες πανελλαδικά. Για παράδειγμα το «Μού φαγες όλα τα δαχτυλίδια». Είναι ένα εύρημα του Γκολέ. Πρέπει να είμαστε περήφανοι που η Πάτρα ανέδειξε έναν τόσο σπουδαίο καλλιτέχνη».

Τα καλοκαίρια το γλέντι μεταφερόταν από το υπόγειο Χάραμα στην αυλή που υπήρχε δίπλα. «Το καλοκαίρι του 1982 επανέκαμψαν και ο Λάμπρος Καρελάς και ο Χρήστος Παπαδόπουλος και συνυπήρξε ένα μεγάλο σχήμα. ‘Ήταν ο Γκολές, ο Βαγγέλης Δεληκούρας, ο Αργύρης Παπαγεωργίου, ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο Παναγιώτης Μανωλάκος, ο Λάμπρος Καρελάς, ο Ανδρέας Ανδρικόπουλος, ο μετέπειτα Οπισθοδρομικός Θοδωρής Παπαδόπουλος, ο Κώστας Τσιατάς , η Χαρούλα Καλλιότσου, που δε ζει πια και η Μαρία Φαρίδη. Εκεί πρωτοακούστηκαν το «Μαρόκο», ο «Καιξής», η «Γυφτοπούλα».

Ο πρώτος δίσκος του Μπάμπη Γκολέ και το ραντεβού στην Columbia

Η πρώτη δισκογραφική δουλειά του Μπάμπη Γκολέ κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1982 από τη θρυλική Columbia, κάνοντας μια «Τσάρκα στα παλιά», όπως ήταν ο τίτλος της.Ο Μπάμπης Γκολές και ο Στέφανος Οικονόμου είχαν πάει μαζί στην Αθήνα, στα γραφεία της δισκογραφικής, επιδιώκοντας ένα συμβόλαιο κι ένα δίσκο.

«Είχαμε κλείσει ραντεβού με τον γενικό διευθυντή της Columbia, τον Πετσίλα. Για να δεις τον Πετσίλα. Περιμέναμε καρτερικά με μια κασετούλα στο χέρι για ν΄ακούσει τι σημαίνει Μπάμπης Γκολές. Μετά υπέγραψε συμβόλαιο. Για να κάνεις τότε δίσκο στην Columbia έπρεπε να είσαι πολύ μεγάλος. Εκείνος ο δίσκος είχε τη «Γυφτοπούλα», τον «Καΐξή», το «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει», τον «Μάγκα» κ.α. Η δισκογραφική δουλειά γνώρισε μεγάλη επιτυχία κι από τότε η φήμη του άρχισε να εκτοξεύεται. Γεγονός είναι ότι ο Μπάμπης στα μαγαζιά, λάνσαρε τραγούδια ,με τον δικό του τρόπο, τα οποία μετά έγιναν μεγάλες επιτυχίες πανελλαδικά. Για παράδειγμα το «Μού φαγες όλα τα δαχτυλίδια». Είναι ένα εύρημα του Γκολέ. Πρέπει να είμαστε περήφανοι που η Πάτρα ανέδειξε έναν τόσο σπουδαίο καλλιτέχνη».

Ο άνθρωπος Μπάμπης Γκολές

Ένας αγαθός γίγαντας, ένας απίστευτος χιουμορίστας. Ο Στέφανος Οικονόμου χρησιμοποιεί αυτούς τους χαρακτηρισμούς για να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του Γκολέ.

«Ήταν ένας λαϊκός άνθρωπος. Είχε χιούμορ και δυστροπία αλλά και λεβεντιά. Στην Άνω Πόλη οι πολύ κολλητοί του τον αποκαλούσαν με ένα παρατσούκλι. Ο κεφάλας τον αποκαλούσαν. Αλλά ήταν κι ένας αγαθός γίγαντας. Σωματώδης αλλά αγαθός. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα περιστατικό. Έχει γίνει ένα καβγάς στο μαγαζί. Ο Γκολές έχει στρίψε αλά γαλλικά όπως λέμε, κι όταν καταλάγιασαν τα πράγματα, τότε ξαναμπήκε στο μαγαζί λέγοντας τι έγινε ρε παιδιά;»

Ο Μπάμπης, τα χασικλίδικα και η βραδιά κατά των ναρκωτικών

Αναμοχλεύοντας τη μνήμη του ο Στέφανος Οικονόμου στέκεται σε ένα περιστατικό με αστεία χροιά. Το Πανεπιστήμιο Πατρών μαζί με άλλους φορείς διοργάνωσε εκδήλωση κατά των ναρκωτικών. «Τον έπιασα εμπιστευτικά και του είπα τι είδους εκδήλωση θα είχαμε το βράδυ, ζητώντας του να αποφύγει να πει τραγούδια που αναφέρονται σε ουσίες. Εκείνο λοιπόν το βράδυ είπε όλα τα τραγούδια που είχαν να κάνουν με …σκόνες. Είχα πάθει σοκ.»(γέλια).

Οι θαυμάστριες

Ο Μπάμπης Γκολές δεν δημιούργησε ποτέ τη δική του οικογένεια παρά τις επιτυχίες του στο αντίθετο φύλο. «Θυμάμαι ότι πολλές κοπέλες, ήταν καταγοητευμένες με τον Μπάμπη. Είχε πολλές θαυμάστριες και με πολύ καλό επίπεδο. Έβρισκαν στον Μπάμπη την αυθεντικότητα και τη λαϊκότητα του ανεπιτήδευτου καλλιτέχνη».

φωτό eurokinissi

Ο Μπάμπης Γκολές τον Ιανουάριο του 2015 έφυγε από τη ζωή. Το τέλος γράφτηκε στην Παναγία Αλεξιώτισσα. Ο τελευταίος αποχαιρετισμός έγινε με ό,τι αγάπησε περισσότερο ο Γκολές: με την μουσική. «Το μαγκαλάκι» και η «Γυφτοπούλα» τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία.