Στα Παλαιά Δημοτικά Λουτρά στην Δημητρίου Γούναρη και Νικήτα
Την περασμένη Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015 στις 20.30 το βράδυ εγκαινιάστηκε στα Παλαιά Δημοτικά Λουτρά στην Πάτρα στην οδό Γούναρη και Νικήτα η έκθεση ξυλοτεχνημάτων – ζωγραφικής των Ντίνου Βγενόπουλου και Μαρίας Σεβαστοπούλου.
Τίτλος της όμορφης έκθεσης που έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον των φιλότεχνων είναι «Μισό Χρώμα μισό Ξύλο».
Όπως έγραψε ο Πέτρος Λ. Μπερτζουάνης, Αρχιτέκτων με αφορμή την έκθεση, πρόκειται για αντικείμενα μίας ιδιαίτερης τέχνης.
Ακολουθεί αναλυτικά το κείμενο του με την κριτική του ματιά.
«Είχα δει ήδη κομμάτια των κατασκευών του Ντίνου στους υπαίθριους χώρους της κατοικίας του, διασκορπισμένα σε γωνιές υπόστεγες, στην αυλή ή στον κήπο.
Στεκόντουσαν σιωπηλά, αθόρυβα, άλλοτε σαν να υπήρχαν εκεί ανέκαθεν, δεμένα με τον φυσικό ή τον τεχνητό χώρο που τα περιέβαλε. Δεν ζητούσαν τίποτα ούτε «φώναζαν» αλλά υπήρχαν σαν φυσική ύλη στο περιβάλλον.
Αλλά τώρα, εδώ, στον μικρό αυτό εκθεσιακό χώρο των παλιών δημοτικών λουτρών, στο εσωτερικό του που τοποθετούνται και εκ-τίθενται κάτι διαφορετικό συμβαίνει. Εδώ ομαδοποιούνται, ακούγονται, προβάλλονται, αναπνέουν, δείχνουν τη δική τους μουσική. Σαν μια ορχήστρα καλά στημένη.
Υπάρχει ένας πρωτογονισμός που επιστρέφει σ’ αυτή τη «κατασκευαστική» δουλειά του Ντίνου Βγενόπουλου. Ένας συνθετικός, δημιουργικός και εκφραστικός πρωτογονισμός. Αυτή η «αξία του ευτελούς» που λέει ο ίδιος προβάλλεται μέσα από μία συνθετική προσπάθεια άλλοτε ομοίων πραγμάτων άλλοτε αντιθέτων.
Συνυπάρχουν η αιώνια πέτρα, η κροκάλα, κομμάτια πανάρχαια της γης, το ξεβρασμένο ξύλο του ποταμού ή της θάλασσας, το παλαμάρι του πλοίου που πετάχτηκε ή κορέστηκε χρηστικά, το καραβόσχοινο του διχτυού της ανεμότρατας, το μέταλλο-τμήμα βιομηχανικού προϊόντος κ.λπ. Υλικά της φύσης αλλά και μέρη αντικειμένων που υπήρξαν και δημιουργήθηκαν από ανθρώπινο χέρι, χρηστικά κάποτε ή εργαλεία ή τμήματα της παλαιότερης βιομηχανικής παραγωγής πλάθονται σε μία αρμονική συνύπαρξη.
Δημιουργούν ένα νέο «αντικείμενο» που κινείται στο χώρο της γλυπτικής τέχνης. Απλή κατασκευαστική τεχνική και μεράκι και φαντασία αναπλάθει τα αυτόνομα κομμάτια, τα συνθέτει δημιουργικά και καταφέρνει να επαναφέρει το νεκρό παρελθόν στο σύγχρονο παρόν με αυτά τα απλά εκφραστικά μέσα.
Έτσι βγαίνει μια παραμυθένια αλήθεια, ένα όμορφο όνειρο. Και απλώνεται μια τέχνη, έτσι φυσικά, ανεπιτήδευτα, αυθόρμητα, χωρίς να ξεχνά κανείς ότι μετά τη σύλληψη της ιδέας στη σύνθεση χρειάζεται και δουλειά. Και αυτά όλα υπάρχουν εδώ σ’ αυτά τα έργα που στέκονται αυτόνομα και όλα μαζί επίσης σαν παιδιά του ίδιου πατέρα, με μια συνέχεια ίσως συγκινητική.
Μας δείχνει λοιπόν ο Ντίνος Βγενόπουλος με τη δουλειά του ότι όλα αυτά τα αντικείμενα μπορούν να επιστρέψουν διαφορετικά, να εκφραστούν διαφορετικά αρκεί να αγγίξουμε τις ευαίσθητες χορδές τους, να τα αγκαλιάσουμε, να τα περιθάλψουμε και να τα ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ!
Εύγε!».
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
