Μας εξηγούν τί τους έκανε να πάρουν την απόφαση να τελειώσουν το σχολείο
Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας είναι ένας θεσμός που δίνει τη δυνατότητα σε ενήλικες, οι οποίοι για κάποιο λόγο δεν ολοκλήρωσαν την υποχρεωτική εκπαίδευση, να επιστρέψουν στα θρανία, να επανασυνδεθούν με την εκπαιδευτική διαδικασία, να πάρουν απολυτήριο ισότιμο με εκείνο του Γυμνασίου και φυσικά, εάν το επιθυμούν να συνεχίσουν στο Λύκειο και να φθάσουν, γιατί όχι, μέχρι και το Πανεπιστήμιο.
Το πρόγραμμα των ΣΔΕ υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους" και στην Πάτρα λειτουργεί στην οδό Αχαϊκής Συμπολιτείας 20 στο Ζαβλάνι.
Το thebest.gr επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις του μίλησε με τη Διευθύντρια του Σχολείου, κυρία Φρύνη Κωσταρά, καθώς και με πολλούς συμπολίτες που πήραν την μεγάλη απόφαση ν’ αρπάξουν από τα μαλλιά τη δεύτερη ευκαιρία που τους έδωσε η ζωή και η πολιτεία.
Άλλοι νεώτεροι, όπως ο Γεράσιμος και η Μαρία, άλλοι μεγαλύτεροι (άνω των 50) όπως οι κυρίες Χρυσανθοπούλου, Χαρμπιλοπούλου, Τάντουλα, Αναστασοπούλου, άλλοι γεννημένοι στο εξωτερικό όπως ο Σίκα.
Με διαφορετικές, ενδιαφέρουσες, ιστορίες να διηγηθεί ο καθένας, όλοι όμως με ένα τουλάχιστον κοινό στοιχείο: Την αποφασιστικότητα να μην αφήσουν, τις όποιες ατυχίες της ζωής, να σταθούν εμπόδιο στην εκπλήρωση των ονείρων τους.
Οι δυσκολίες σίγουρα στο να παρακολουθήσουν τα μαθήματα και να πάρουν το πτυχίο πολλές. Οικογένεια, δουλειές, απόσταση, ηλικία, υποχρεώσεις, όμως, όπως όλοι παραδέχονται, οι εκπαιδευτικοί του ΣΔΕ είναι εκεί για να τους βοηθήσουν και να κάνουν τα πράγματα λιγάκι πιο εύκολα, προσαρμόζοντας τη διδακτική διαδικασία στις ιδιαίτερες ανάγκες τους.
Γνωρίστε τους και σίγουρα θα κερδίσουν το θαυμασμό σας γι’ αυτό που κάνουν, όπως κέρδισαν και τον δικό μας.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Θάνος Χριστακόπουλος
Γερασιμούλα Χρυσανθοπούλου 55 ετών:
«Μου αρέσει να δημιουργώ. Εδώ ήταν μια εξαδέλφη μου και ήρθα γιατί στόχος μου είναι η επανασύνδεση με το σύστημα εκπαίδευσης και κατάρτισης, ώστε να αποκτήσω γνώσεις και δεξιότητες για να διεκδικήσω μια θέση εργασίας με καλύτερες προοπτικές. Τώρα δουλεύω παράλληλα ως βοηθός λογιστή σε επιχείρηση.
Ο γιος μου είναι στην Αμερική και ίσως φύγω κάποια στιγμή για εκεί, πάντως σκέφτομαι να βγάλω και το λύκειο, γιατί όχι να επιδιώξω να μπω και στο Πανεπιστήμιο. Όσο είμαι εδώ και μου δίνεται η δυνατότητα, γιατί να μην το διεκδικήσω;
Δεν έχω παιδιά που να χρειάζονται την φροντίδα μου, έχω πολύ ελεύθερο χρόνο τα απογεύματα., δεν είμαι φαν της τηλεόρασης οπότε θέλω να κάνω πιο δημιουργικά πράγματα για το μέλλον μου.
Για να πιείς νερό πρέπει να βρεις την πηγή, εγώ βρήκα την πηγή και ήρθα να πιω νερό, έτσι νιώθω εδώ. Μου αρέσει πολύ, το διασκεδάζω, με γεμίζει. Θεωρώ ότι οι καθηγητές μας είναι ποιητές επειδή έχουν έναν τρόπο να μας μεταδώσουν τη γνώση τους, όσο πιο απλά μπορούν και αυτό σημαντικό. Εγώ δεν έχω αφήσει πολλά πράγματα και μου ήταν πιο εύκολο να μπω στο πνεύμα του σχολείου.
Ως παιδί ουσιαστικά με υποχρέωσαν ν’ αφήσω το σχολείο. Ως οικογένεια ήμασταν στην Αμερική, εκεί μεγάλωσα και όταν ήρθα στην Ελλάδα «έπρεπε» να σταματήσουν όλα. Την εποχή εκείνη, το 1975, ήμουν «γραμμάτιο προς εξόφληση» οπότε δεν χρειαζόταν να μάθω περισσότερα. Ο πατέρας μου έλεγε ότι έχω τόση περιουσία που δεν χρειάζεται να δουλέψω και παρόλα αυτά δουλεύω πολλά χρόνια.
Κρέσνικ Σίκα 30 ετών:
Πάντα έψαχνα ένα τέτοιο σχολείο απλά δεν είχα ακούσει και δεν έβρισκα τον τρόπο να ενημερωθώ. Όταν πριν από 2 χρόνια γνώρισα τη γυναίκα μου, που είναι φιλόλογος, μου έκανε ένα τεστ και αφού είδε τα αποτελέσματα με έφερε στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Ήθελε να δει αν ξέρω κάποια γράμματα, αν έχω τη βάση για να ξεκινήσω.
Ήρθαμε μαζί, έκανα την εγγραφή, παντρευτήκαμε και τώρα περιμένουμε το παιδάκι μας. Δουλεύω παράλληλα σε ένα βενζινάδικο και μου ζήτησαν απολυτήριο από το σχολείο κι έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ, το εκτίμησαν πάρα πολύ, με βοήθησαν πάρα πολύ και με το ωράριο. Τελειώνω δηλαδή 15:30 από τη δουλειά, πηγαίνω από το σπίτι, δηλώνω την παρουσία μου στην γυναίκα μου και μετά έρχομαι κατευθείαν εδώ μέχρι τις 20:30.
Ήμουνα πολύ αντιδραστικός σε οτιδήποτε κουβεντιάζω. Και αυτό ήταν μια μεγάλη πρόκληση για μένα στο σχολείο. Στην αρχή είχα μεγάλα ερωτηματικά και όλοι οι καθηγητές μ’ έβαλαν σε ομάδες, καθώς διαπίστωσαν ότι το πρόβλημά μου ήταν ότι λειτουργούσα ατομικά και μου εξήγησαν ότι πρέπει να συνεργαστώ με όλους.
Κάποιες φορές όταν έβλεπαν ότι κάτι που διδαχθήκαμε δεν μπορούσα να το καταλάβω, ξαναέφερναν το ίδιο μάθημα για να το μάθουμε. Αυτό που καταλαβαίνω από τους καθηγητές είναι ότι αυτοί αξιολογούν πώς θα είναι η ροή των μαθημάτων εάν βρουν ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα θα βρουν έναν τρόπο για να το καταλάβουμε.
Σιγά-σιγά βλέπω μεγάλη διαφορά στην γραφή και στην ανάγνωση. Τώρα έχω φτάσει πλέον να διαβάζω σε μια ώρα 6 σελίδες ενός βιβλίου, βελτιώνομαι συνεχώς. Εδώ σε μαθαίνουν, χωρίς να το καταλαβαίνουν οι καθηγητές, πώς να πλησιάσεις έναν άνθρωπο και να συζητήσεις μαζί του. Σκέφτομαι στην πορεία να πάω και στο Λύκειο.
Θα με βοηθήσει πολύ και η γυναίκα μου σε αυτό, μου δίνει θάρρος. Ελπίζω να φθάσω μέχρι και τις Πανελλήνιες. Εμένα μου αρέσει πολύ η εγκληματολογία, θα ήθελα πολύ να το σπουδάσω αυτό το αντικείμενο.
Γεράσιμος Βασιλόπουλος, 24 ετών:
Άφησα το σχολείο για οικογενειακούς λόγους. Παράλληλα ήθελα να μάθω μια τέχνη, παρόλο που μου αρέσουν τα γράμματα. Έγινα υδραυλικός, πήγα φαντάρος, γύρισα. Στη συνέχεια η θεία μου και μια γειτόνισσά μου που έρχονταν στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας με παρότρυναν να έρθω εδώ κι έτσι ξεκίνησα.
Πέρυσι για εργασιακούς λόγους το άφησα καθώς έπρεπε να πάω στην Κέρκυρα για δουλειά, υπερέβην το όριο των απουσιών κι έτσι ήρθα πάλι φέτος για να τελειώσω. Τώρα παράλληλα δουλεύω και τα πρωινά, επιστρέφω στο σπίτι κατά τις 2-3 και μετά έρχομαι εδώ. Αν ήταν πιο αργά θα κουραζόμουν πολύ περισσότερο.
Η αλήθεια είναι ότι δεν δυσκολεύομαι ιδιαίτερα να μάθω πράγματα, τα λένε όλα πολύ αναλυτικά οι καθηγητές και τα καταλαβαίνω. Θέλω μετά την αποφοίτησή μου να συνεχίσω για να πάρω το πτυχίο του υδραυλικού και για να μάθω κάτι παραπάνω.
Πιστεύω ότι μπορεί να με βοηθήσει στη δουλειά μου. Επειδή είμαι και πολύτεκνος κι έχω μόρια μου χρειάστηκε πολλές φορές το χαρτί σε προκηρύξεις αλλά δεν μπορούσα να συμμετάσχω. Έχω λοιπόν τον σκοπό μου σε αυτή την προσπάθεια που κάνω.
Μαρία-Αγγελική Βαλμά, 23 ετών από τη Ναύπακτο:
Το γυμνάσιο το είχα αφήσει επειδή όταν ήμουν παιδί η μαμά μου είχε κάνει χειρουργείο και αναγκαστικά κάποιος έπρεπε να είναι στο σπίτι για τ’ αδέλφια μου, τον πατέρα μου και αυτή έπρεπε να είμαι εγώ.
Ένα ωραίο πρωί άρχισα κι έπαιρνα τηλέφωνα για να μάθω περισσότερα για το ΣΔΕ καθώς είχα μάθει ότι υπάρχουν τέτοια σχολεία αλλά δεν ήξερα πώς και τι. Το βρήκα τελικά και ξεκίνησα. Είναι ωραία τα πράγματα εδώ. Οι δάσκαλοί μας είναι πολύ συνεργάσιμοι σε όλα τα θέματα, λειτουργούμε ως ομάδα.
Είμαι ακόμα νέα και έχω όνειρα για το μέλλον μου. Θέλω να τελειώσω και το Λύκειο και στην πορεία, αν δεν πάω σε σχολή μαγειρικής, θα πάω στη νοσηλευτική, βέβαια έχω ακόμα μια χρονιά και μπορεί στην πορεία να αλλάξω γνώμη. Δουλεύω πού και πού εποχιακά.
Έρχομαι καθημερινά από τη Ναύπακτο αλλά η απόσταση δεν με απέτρεψε. Το σκέφτηκα διαφορετικά, από το να πάω στα κοινά γυμνάσια όπου δεν συμπίπτει η ηλικία μου με τους κανονικούς μαθητές, αποφάσισα να έρθω εδώ, γιατί πρέπει να πάρω το χαρτί μου.
Ό,τι και να χρειαστεί τώρα σε δουλειές κ.α. όλοι ζητούν το χαρτί του γυμνασίου. Δεν δυσκολεύομαι να καταλάβω και να μάθω πράγματα γιατί εδώ μας τα εξηγούν όλα πολύ καλύτερα από τα κοινά γυμνάσια. Εάν ένα παιδί 15 χρονών ερχόταν εδώ θα του φαίνονταν πολύ πιο εύκολα.
Φυσικά δεν το έχω μετανιώσει που πήρα αυτή την απόφαση. Ήρθαν τα πράγματα έτσι στη ζωή μου, που μου δόθηκε η δεύτερη ευκαιρία για να κάνω πραγματικότητα όσα θέλω.
Ελένη Τάντουλα, 56 ετών:
Για μένα το να έρθω εδώ ήταν όνειρο ζωής. Από πολλά χρόνια ήθελα, μαζί με τα παιδιά να τελειώσω το σχολείο αλλά ντρεπόντουσαν. Πάντα ήθελα να σπουδάσω. Από αρχαιολογία, έως μουσική κ.α. Θέλω να μάθω πράγματα.
Είχα αρκετές γνώσεις οι οποίες εδώ αναδείχθηκαν και βγήκαν στην επιφάνεια. Είναι πολύ καλό το να συνεχίσει κάποιος και να έχει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή του. Ποτέ δεν είναι αργά. Μπορεί κανείς να κάνει πολλά πράγματα και να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους, να αποκτήσει ο ίδιος γνώσεις, τις οποίες δεν φανταζόταν ότι μπορεί να αποκτήσει, να έχει αυτή την ευκαιρία στη ζωή του να συνεχίσει και να πάρει δύναμη. Να δώσει όσα γνωρίζει και να πάρει όσα γνωρίζουν κάποιοι άλλοι.
Μαθαίνουμε και από τους συμμαθητές μας και όχι μόνο από τους δασκάλους, που είναι άψογοι απέναντί μας. Μας έμαθαν πολλά ήταν πραγματική δεύτερη ευκαιρία. Όσοι δεν το γνωρίζουν, να ενημερωθούν και να πάρουν την απόφαση να έρθουν και να συνεχίσουν τις σπουδές τους και όχι μόνο το γυμνάσιο αλλά και το λύκειο.
Εγώ είμαι αποφασισμένη να συνεχίσω. Θέλω να δώσω Πανελλήνιες κάποια στιγμή. Η ζωή δεν σταματάει στα 50 ή στα 60, όσο ζει κανείς μαθαίνει. Η γνώση δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Έχω τρία παιδιά και τέσσερα εγγόνια, νομίζω ότι έδωσα πάρα πολλά στην οικογένειά μου, είμαι περήφανη για ότι έκανα. Ο θησαυρός και η περιουσία μου είναι η οικογένειά μου. Ελπίζω να έχουν και εκείνοι την ίδια γνώμη για μένα.
Γιώτα Ανασταστοπούλου:
Ήθελα να έρθω πριν από πολλά χρόνια, βέβαια δεν τα κατάφερα λόγω δουλειάς και υποχρεώσεων. Τελικά το αποφάσισα και είμαι χαρούμενη γι’ αυτό. Κάτι που αφήνουμε κάποια στιγμή πρέπει να το τελειώνουμε.
Το θέμα είναι ότι εδώ υπάρχει μια πολύ μεγάλη κατανόηση και για τους πιο νέους ανθρώπους. Έμαθα πάρα πολλά πράγματα και θα συνεχίσω και στο Λύκειο. Κάνουμε πολλά εκπαιδευτικά πράγματα.
Εγώ ήρθα εδώ για μένα, δεν μου χρειαζόταν πουθενά το πτυχίο. Είναι μια δεύτερη ευκαιρία πραγματικά και αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσεις. Όσο για το ωράριο δεν είναι τίποτα. Είναι θέμα να βάλεις κάποια πράγματα στη σειρά, να τα ιεραρχήσεις και να πεις ότι θέλεις να το κάνεις.
Δεν είναι πλέον όπως όταν ήμουν παιδί γιατί εδώ γνωρίζεις μικρούς και μεγάλους ανθρώπους, δεν είναι το ίδιο. Είναι διαφορετική η εμπειρία και η διδασκαλία το ίδιο.
Άλλωστε δεν απαιτείται και ιδιαίτερο διάβασμα στο σπίτι γιατί τα περισσότερα πράγματα τα κάνουμε εδώ, με εργασίες κ.α., αν έχουμε το χρόνο να ασχοληθούμε και στο σπίτι, πηγαίνουμε λίγο πιο καλά ως μαθητές.
Αντριάννα Χαρμπιλοπούλου-Δρυμώνα, 55 χρονών:
Για κάποιους λόγους δεν εκπλήρωσα το όνειρό μου να τελειώσω το σχολείο στην παιδική μου ηλικία. Άκουσα για το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας από πολλές πηγές και βρήκα εξαιρετική την ευκαιρία αυτή που θα μου δινόταν ξανά να φοιτήσω και να πάρω το απολυτήριο του γυμνασίου.
Πιστεύω ότι αυτό θα μου ανοίξει πολλές περισσότερες πόρτες στον χώρο της εργασίας. Η εκπαιδευτική διαδικασία εδώ γίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, οι εκπαιδευτές είναι χαρούμενοι, άριστοι και λειτουργούν μέσα σε ομαδικό πνεύμα και εξελίσσουν τον καθένα ξεχωριστά.
Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται. Είναι οι ώρες συγκεντρωμένες, και απογευματινές, κάπου βολεύουμε και τις ώρες εργασίες και πραγματικά με βόλεψε το 4:30-8:30 περνούν πολύ εύκολα και ευχάριστα οι μέρες.
Η διδακτέα ύλη δεν είναι βαριά και δύσκολη, οι καθηγητές είναι αναλυτικοί. Δεν δυσκολεύομαι, παρά την ηλικία μου, να αποστηθίσω πράγματα. Τον καιρό που είμαι εδώ απέκτησα πάρα πολλές γνώσεις, δεν περίμενα κι εγώ ότι θα είχα τέτοιον πλούτο πνευματικού υλικού.
Μας έδωσαν πάρα πολλά και με εύκολο τρόπο, χωρίς να έχουμε παραφουσκωμένες τσάντες με πολλά βιβλία. Είναι πραγματικά δελεαστικό να συνεχίσω και στο λύκειο. Για μένα ήταν όνειρο ζωής να σπουδάσω. Δεν έγινε για λόγους αποστάσεων εκεί που ζούσαμε με τους γονείς μου, αυτή η δεύτερη ευκαιρία είναι εξαιρετική και έτσι σκέφτηκα γιατί να μην το κάνω;
Άλλωστε βρήκαμε εδώ πολλή αγάπη και κατανόηση που μας κάνουν να αισιοδοξούμε….
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
