«Κωδικοποιημένα σημεία της συζήτησής μας μετά το εκλογικό αποτέλεσμα»

Θα επιχειρήσω ένα άλλου τύπου «άρθρο». Και αυτό επειδή δεν θεωρώ τόσο αποτελεσματικά για τον κόσμο μας, τα άρθρα «σεντόνια» που περιγράφουν, διαπιστώνουν και βεβαίως απαντούν σε όλα.

Δεν θα δώσω απαντήσεις παρά θα εντοπίσω σημεία προς συζήτηση και θα θέσω ερωτήματα που είναι ανάγκη να απασχολήσουν και να απαντηθούν στον δημόσιο διάλογο.

1.Η νίκη του Τσίπρα είναι πλήρης ,οριστική ή πύρρεια;

2.Η κοινωνική πλειοψηφία ενέκρινε και αποδέχτηκε την μνημονιακή πολιτική και την κατάσταση ΤΙΝΑ;

3.Η κοινωνική συνθηκολόγηση αποτελεί συστημική προσδοκία ή μένει να αποδειχτεί;

4.Ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε το ρεύμα άρνησης διαμαρτυρίας και ανυπακοής σε συναίνεση και υποταγή;

5.Υπάρχει αντίθεση στο 62% ΟΧΙ και στο 35% ΣΥΡΙΖΑ;

6.Η κοινωνική πλειοψηφία εξέφρασε και στις δυο παραπάνω περιπτώσεις με τον προσφορότερο κάθε φορά τρόπο την αντίθεση στα μνημόνια η όχι;

7.Το 35% έδωσε «λευκή εντολή» εφαρμογής του μνημονίου ή να εφαρμοστεί πρόγραμμα (αν υφίσταται) , άμβλυνσης βαρών και αντισταθμιστικών μέτρων;

8.Υπάρχει κοινωνική συναίνεση στην μνημονιακή «κανονικότητα» και ως εκ τούτου η ήττα είναι μόνο πολιτική ή και  κοινωνική.

9.Τα αντισταθμιστικά ισοδύναμα έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο ή ρήγορα θα αποδειχτεί ότι δεν ισοσκελίζονται οι μνημονιακές συνέπειες;

10.Η «σταθερή» κυβέρνηση  (βλέπε Δημ. Καμένος, Μπόλαρης ) είναι σιγουριά ή μύθος;

11.Τα αίτια της ήττας της ΛΑΕ είναι ίδια και για το ότι «δεν νικήσαμε τον Τσίπρα» και για το ότι «δεν μπήκαμε στη Βουλή»;

12. Ήταν μόνο υποκειμενικές οι αιτίες του κακού αποτελέσματος - δλδ αν τα κάναμε καλύτερα, δεδομένης της πολιτικής μας υπεροχής θα ερχόταν η ΛΑΕ πρώτο κόμμα- ή υπήρξαν και αντικειμενικές αιτίες;

13.Οι αντικειμενικές αιτίες  ( διαθέσιμοι οικονομικοί πόροι, προωθημένο πρόγραμμα, επίθεση ΜΜΕ και συστήματος , δημοσκοπήσεις ) ξεπερνιόταν σε αυτόν τον χρόνο;

14.Η αναλογία στον προεκλογικό μας λόγο, ανάμεσα στις απαραίτητες προγραμματικές απαντήσεις και στην αναγκαιότητα  συγκρότησης και εκπροσώπησης του μετώπου της ριζοσπαστικής αριστεράς στην βουλή, ήταν τακτικά σωστή;

15.Η έμφαση (στην αναγκαία προφανώς) έξοδο από την ΟΝΕ και το Ευρώ μήπως αποκόπηκε εν μέρει από την διατύπωση ενός (αναγκαστικά γενικού) προγράμματος ταξικής αντιλιτότητας και μεταβατικού  προς την σοσιαλιστική απελευθέρωση;

16.Σε τι  υπακούει η πεποίθηση πως τα ψηφοδέλτια θα μπορούσαν να είναι πληρέστερα, μετωπικότερα και πιο διεισδυτικά;

17.Στην ΛΑΕ η ευθύνη των επιλογών και των αποφάσεων επιμερίζεται αναλογικά με βάση το ποιος πήρε την κεντρική πρωτοβουλία των κινήσεων και  αυτών των αποφάσεων;

18.Η θέση «και που ψηφίζω δεν βγαίνει τίποτε» μπορεί να προχωρήσει με την κατάλληλη βοήθεια σε απαλλαγή από τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες;

19.Η παραπάνω θέση μπορεί να είναι αφετηρία για αναζήτηση «άλλου τρόπου» , ή μπορεί και να κλείνει τη σκέψη και να οδηγεί στην παραίτηση και την υποταγή; Ποια απάντηση δίνει η αριστερά;

20.Τελικά φτάνουν οι «καλές, έξυπνες» ιδέες ,σκέψεις και προτάσεις για τα καλά αποτελέσματα ή απαιτείται  δύναμη και οργανωμένο πολιτικό υποκείμενο που θα μπορεί να υλοποιεί και να εφαρμόζει τις ιδέες και τις προτάσεις;

21.Ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά του νέου φορέα;

22. «Όλα εκ του μηδενός» ή κρατάμε τις θετικές μας εμπειρίες και σχεδιάζουμε ανοίγοντας νέους δρόμους;